Het leven zorgt ervoor dat je ergens gevoel voor krijgt, liefde, verbinding en ‘pakt het dan weer af’ om te laten zien dat het niet gaat om de Aardse verbinding, maar om de Liefde van het leven, het Universum, van God, die er altijd is. Die inherent in ons is en niet afhankelijk van andere mensen, maar wel ervaren wordt met andere mensen.

Loslaten is nodig om de inherente liefde van het leven te ervaren, die er altijd is.

De onvoorwaardelijke, inherente liefde van het Universum, Bewustzijn/God.

Als mijn zoon niet weg was gegaan uit mijn leven, op zijn 10e en de goede band die we hadden, was gebleven, dan zou er toch een moment gekomen zijn, waarop we elkaar los hadden moeten laten. Op een bepaald moment overlijdt een van beiden. Dan had het grote loslaten op dat moment aan de orde geweest. Onder mensen is er altijd loslaten nodig omdat we sterfelijk zijn.

Maar de inherente Liefde was er, is er en zal altijd blijven. Dat is nu het geval en dat zou het geval geweest zijn bij overlijden.

In waarheid, oprechtheid, openheid schijnt de Liefde van het Universum door de mensen heen. Omdat er geen ego is, is er alleen puurheid, authenticiteit, werkelijkheid, God – Geluk, Vreugde, Vrede, Stilte, Bliss.