Als er een situatie is die ongemakkelijk voor je is, kun je je afvragen: praat of handel ik nu vanuit liefde of vanuit angst? Als we vanuit liefde praten of handelen zijn we opbouwend, creatief, willen we graag het beste voor iedereen. Als we vanuit angst praten of handelen hebben we het gevoel dat we ons ‘eigen hachje’ moeten redden. We zijn ik-gericht. ‘Ik wil de beste zijn’, ‘ik wil alleen het beste voor mezelf’. Dit komt voort uit angst. Bang dat als ik niet goed voor mijzelf zorg, niemand anders dat zal doen. We leven in wantrouwen. In deze individualistische maatschappij krijgen we dit aangeleerd.
Als we vanuit liefde leven, leven we vanuit vertrouwen. Vertrouwen in het leven. Vertrouwen in de medemens. Liefde leven is eerst geven, in vertrouwen en kijken wat er gebeurt.
In werkelijkheid is alles één. In liefde heeft iedereen een plek daarin, vanuit zijn of haar kwaliteiten. Het lijkt op een puzzel, die precies in elkaar past.
In de dagelijkse werkelijkheid, in deze wereld, is er veel angst. Vanuit angst zijn mensen verward en ik- gericht.
Het enige wat we kunnen doen, is naar onze eigen angsten kijken en ze herkennen. Ons bewust worden van onze angsten. Als we ze in de ogen kunnen kijken en niet meer geloven, maar zien dat ze in een hele andere tijd ontstaan zijn (op dit moment ben je veilig), worden we vrij van de angsten en kunnen we op een ontspannen manier onze liefde gaan leven. Daardoor wordt het leven veel vrijer, liefdevoller en kunnen we diep ontspannen. Ook blijkt dat alles waar we naar zochten, er al is, in ons.
We leren in de maatschappij en op school dat het geluk buiten ons te vinden is. In een zo hoog mogelijke opleiding, waarmee je zoveel mogelijk geld kunt verdienen. Dan kun je het geluk als het ware ‘kopen’.
Als je je naar binnen richt, ervaar je dat alles waar je gelukkig van wordt, er al is.
Recente reacties